Brawo Piotr, brawo Paweł. Kontratak delikatesów?

Ekspansja dyskontów i marketów jest zjawiskiem tyleż pasjonującym co przerażającym. Jestem gorącym zwolennikiem wolnego rynku i konkurencji, ale wobec ogromu spustoszenia sianego przez sieci w naszym codziennym krajobrazie jestem argumentacyjne bezradnym. Fascynuje mnie skuteczność z jaką Biedronka i Lidl zawładnęły sercami konsumentów i tempo w jakim przeszły z pozycji dostawcy parszywych i tanich ersatzów wyłożonych na paletach, do sklepów oferujących fois gras, steki z tuńczyka czy sezonowaną wołowinę. Doceniam to, że dzięki dyskontom statystyczny Kowalski z Czaplinka może zamiast golonki i kabanosa, włożyć do koszyka rukolę, melona, prosciutto, chorizo i perliczkę. Jaka jest druga strona medalu? Wszystkim przychodzą na myśl padające małe sklepiki, choć przykłady znajdujących się po sąsiedzku, świetnie prosperujących rzeźników, piekarni i warzywniaków, skutecznie utrzymujących klientów świeżością, asortymentem i dobrą obsługą klienta, raczej skłaniają mnie do uwierzenia, że z rynku wypadają raczej ci, którzy padliby i bez dyskontów. Dużo bardziej przeraża mnie spustoszenie jakie te ostatnie sieją w przestrzeni publicznej. Mieszkam w centrum miasta i z mojego domu mogę na piechotę dojść do sześciu Biedronek, przy czym dwie z nich dzieli dystans około pięciuset metrów. Jedna z nich otworzyła się w zabytkowej kamienicy, druga otworzyła swoje podwoje w zamkniętej hali widowiskowej, pełniącej funkcję kina. Dzieła zniszczenia  dopełnia banda Żabek (też pięć sklepów w najbliższej okolicy) oraz Małpek (sztuk trzy).  Nie sądzę żeby był to koniec ekspansji całej tej fauny i mocno obawiam się, że towarzyszące mi uczucie osaczenia będzie się pogłębiać.

O tym, jak ta ekspansja wpłynęła na rynek wina napisano już bardzo wiele i nie wiedzę większego sensu wracać do tego tematu. Pocieszające jest to, że na poznańskiej mapie winiarskiej ciągle pojawiają się nowe sklepy specjalistyczne, co wskazywałoby na to, że dobrą selekcją, pasją, skutecznym marketingiem, da się dla dyskontów stworzyć właściwą przeciwwagę.  Ten wpis chciałem jednak poświęcić temu, jak w nowej sytuacji rynkowej odnajdują się delikatesy Piotr i Paweł. 

W Poznaniu, przez lata „Piotruchy”  były jedynym słusznym sklepem dla całej aspirującej klasy średniej, miejscem piątkowych pogaduszek nad koszykiem. Kryzys ostatnich lat zmiótł z mapy Polki delikatesy Bomi, mocno ograniczył ekspansję Almy i wydawało się, że i Piotry i Pawły również ledwie przędą, czego przejawem były pustki w sklepach i na półkach. Tymczasem sieć przegrupowała siły, postawiła na markę własną i otworzyła kilkanaście kolejnych sklepów, dobijając do setki placówek.  Zmianę widać też na półkach i tak standardowo nieźle zaopatrzonego, działu z winami. Piotr i Paweł w coraz większym stopniu importuje sam, pomijając pośredników i stawiam śmiałą tezę, że jeżeli będzie selekcjonował butelki z takim rozmysłem i skutecznością jak teraz, to stanie się mocnym graczem w wyścigu po zawartość portfeli winomaniaków. Oto garść pitych przeze mnie perełek:

Le Dome du Grand Bois Cotes du Rhone

70% Grenache Noir, 20% Cinsault, 10% Carignan

Cena 21,49 złotych

Proste, codzienne CdR. Odrobinę dżemowe maliny, słodka czereśnia, wyraźna kwasowość i końcówka wygrana na czekoladowych, delikatnie ziemistych akcentach. Troszkę brakuje mu koncentracji, ale i tak jest smaczne i świetnie się je pije.

Les Rastellains Cotes du Rhone
Grenache, Cinsault,Carignan

Cena 24,99 złotych

Odrobinę bardziej poważne niż poprzednik. Pierwsze skrzypce gra tutaj Grenache i objawia się to stylistyczną zbieżnością z niektórymi młodymi winami z Rioja. Oprócz wyraźnych czerwonych owoców, ładna nuta żelków Haribo i spora dawka czekolady.

Carte Or Cothes du Rhone

70% Grenache noir, 30% Carignan.

Cena 28 złotych

W tej mieszance zwiększono udział Carignan i to pochodzącego z pięćdziesięcioletnich krzewów. Wino zyskuje dzięki temu mroczy rys lukrecji, skóry, asfaltu. Do tego moc owoców i krystaliczna kwasowość. Świetne.

Cellier des Dauphins
Côtes du Rhône Réserve
Grenache/Syrah

Cena 29,99 złotych

To wino to taki koncept produkt, ale jest znakomite mimo swego masowego charakteru. Super soczyste, buchające porzeczkami, owocami leśnymi i maliną, z nutą czekolady i pieprzu. Nie cierpię słowa pijalne, ale to wino wino właśnie takie jest – arcypijalne. Importerem nie jest co prawda Piotr i Paweł, ale decyzja o wstawieniu tego wina na półkę – trafiona.

Villa di MontiChianti DOCG

Sangiovese (90%), Canaiolo (7%) and Colorino (3%) 

Cena 24 złote

Świetny przykład Sangiovese w toskańskiej interpretacji. W nosie czyste nuty wiśni i malin uzupełnione nutą pudrową, wyraźnym akcentem skórzanym i subtelnym rzucikiem pomarańczy, który mnie całkowicie rozmontował. W ustach soczyste, także dzięki wyraźnej kwasowości, długość jest zaś zbudowana na cynamonie i pikantnych przyprawach.

Chianti Rufina DOCG

Villa di Vetrice

Sangiovese (90%), Canaiolo (7%) and Colorino (3%) 

Cena 32 złote

Butelka z najbardziej prestiżowego, po Classico, najwyżej położonego, regionu Chianti  - Chianti Rufina. Zakochałem się w tym winie. Po pierwsze jest takie… włoskie, delikatne subtelne i z klasą. Po drugie jest świetnie zbudowane – najpierw owoce – wiśnia i malina. Później nuty tytoniu, kakao i przypraw. Ożywcza kwasowość i rozgrzewająca, długaśna końcówka. Warte każdej wydanej złotówki. Pamiętajcie tylko, żeby otworzyć i dać pooddychać - przez pierwszą godzinę wino nie chce pachnieć:)

Brawo Piotr i Paweł. Decyzja o własnym imporcie skutkuje tym, że na półkach pojawiły się świetne i bardzo rozsądnie wycenione wina. Bardzo wysoka ocena wszystkich butelek może być odrobinę podkoloryzowana moją słabością do Wzgórz Rodanu i Toskanii, ale w granicach rozsądku:) Marzy mi się  żeby  teraz sięgnięto po prostą Langwedocję, Portugalię i Niemcy. Hiszpania, z linią Tapas Collection, czy winami Eduardo Bermejo jest już na niezłym poziomie. Czy mamy do czynienia z kontrofensywą delikatesów? Mam szczerą nadzieję, że tak.

PS. O ciekawych butelkach w Almie, donosiła ostatnio Winicjatywa. Podobno tam też idzie nowe:)